Παρατηρούμε ότι όλο και περισσότερος κόσμος διαθέτει τα σπίτια του στην Airbnb είτε ανήκει στην κατηγορία όσων έχουν παραπάνω από όσα κατοικούν και βλέπουν ότι είναι πιο επικερδής η βραχυπρόθεσμη μίσθωση από την ενοικίαση, είτε όσων λόγω της φορολογίας δεν μπορούν να συντηρήσουν τα σπίτια τους και αναγκάζονται να τα διαθέσουν και να νοικιάσουν οι ίδιοι άλλα σε κάποια πιο φτηνή περιοχή. Αυτοί οι μικροί ιδιοκτήτες θα καταλήξουν κάποια στιγμή να πουλήσουν την ιδιοκτησία τους σε μεγαλύτερους ιδιοκτήτες, σε διακρατικά επενδυτικά funds, σε τράπεζες, σε άλλες εταιρείες οικονομικών υπηρεσιών και ούτω καθ’ εξής. Οι ατομικοί καταναλωτές και η ακμάζουσα νέα τάξη των μικρών εισοδηματιών μπορεί να ευθύνονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο για τη συμβολή τους στη φτωχοποίηση των ζωών αυτών που βρίσκονται στον πάτο του συστήματος αλλά δε παύει να είναι αναγκαία η στοχοποίηση του κεφαλαίου στην όλη υπόθεση. Η ραγδαία αύξηση των καταλυμάτων που διατίθενται στην Airbnb είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένας ολόκληρος επιχειρηματικός κλάδος γύρω από την βραχυπρόθεσμη μίσθωση γενικότερα. Από τα laundry room στα brunchαδικα και από τα καφέ που συνεργάζονται με τους ιδιοκτήτες για την παράδοση κλειδιών ώς και τους co-host.
Αυτή τη στιγμή δε χρειάζεται κάποιος/κάποια να έχει χρόνο ή και λεφτά να ασχοληθεί και να ανακαινίσει το σπίτι του/της για να το διαθέσει σε μια πλατφόρμα, απλά χρειάζεται να’ναι σε μία επικερδή περιοχή μιας και από κεί και πέρα μπορούν να αναλάβουν οι διάφορες εταιρείες. Εταιρείες οι οποίες ανακαινίζουν το σπίτι στα πρότυπα της περιοχής, το διαχειρίζονται και δίνουν ένα ποσοστό στον ιδιοκτήτη (και φανταστείτε ότι πάλι έχουν κέρδος). Οπότε η όλη μπίζνα, φυσικά, δεν είναι προνόμιο των μικρομεσαίων αλλά στο παιχνίδι έχουν μπει για τα καλά τράπεζες και κεφάλαιο. Οι μεσιτικές εταιρείες από κει που πηγαίναν όλες για φούντο ξαφνικά αναπτερώνονται αφού η κτηματαγορά σημειώνει ραγδαία άνοδο. Φυσικά η όλη ανάπτυξη δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της βραχυπρόθεσμης μίσθωσης αλλά και των προγραμμάτων golden visa που θεσπίστηκαν επί κυβέρνηση Σαμαρά. Με αυτά τα προγράμματα δίνεται visa σε όσους αγοράσουν ακίνητη περιουσία 250.000€ και προέρχονται από χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Έτσι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός επενδυτών από το εξωτερικό, κυρίως από κίνα, ισραήλ όπου αγοράζει ακίνητα προκειμένου να πάρει την πολυπόθητη visa. Συνήθως αγοράζουν ολόκληρες πολυκατοικίες με σκοπό τη μεταπώλησή τους σε άλλους που θέλουν να πάρουν και αυτοί τη visa. Και αφού υπάρχει τόσο μεγάλη ζήτηση για ακίνητα κάπου πρέπει να βρεθούν. Και εδώ είναι που μπαίνει το κράτος και οι τράπεζες να βοηθήσουν. Τα μισά ακίνητα που βγήκαν σε πλειστηριασμό αγοράστηκαν από τις ίδιες τις τράπεζες και σιγά σιγά μεταπωλούνται απευθείας σε ξένους επενδυτές ή ντόπιους. Τώρα που κολλάει όλο αυτό με την Airbnb; Εμείς βλέπουμε ότι όλα αυτά τα ακίνητα που αγοράστηκαν για τις visa δεν θα γίνουν εξοχικές κατοικίες Κινέζων, Ισραηλινών κ.λπ. οπότε κάπως πρέπει να αποσβέσουν τα χρήματα που έδωσαν και να τις εκμεταλλευτούν για περαιτέρω κέρδη. Άρα τι καλύτερο από τη διάθεσή τους για βραχυπρόθεσμη μίσθωση.