«Όταν μία επιχείρηση συμφωνεί με τους εργαζόμενους – με επιχειρησιακή σύμβαση – να πάει από πενθήμερο σε επταήμερο, με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων και με πολύ καλύτερες απολαβές και με αυξημένα δικαιώματα και συμφωνούν τα δύο μέρη, δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να αναγνωρίζουμε ότι είμαστε σε έναν κόσμο που αλλάζει και πρέπει εργαζόμενοι, επιχειρήσεις και κράτος, βέβαια, να προσαρμοστούν σε αυτή τη νέα πραγματικότητα». Κ.Μ.
Βενζινάς, πωλήτρια, ντελιβεράς, σερβιτόρα είναι λίγα από τα επαγγέλματα που έχουν χαιρετήσει το πενθήμερο 8ωρο εδώ και καιρό. Μόνο λίγα από τα επαγγέλματα που έχουν «συμφωνήσει» για μισά ένσημα, για 6/7, για 9ωρο ,για κυλιόμενο και αβέβαιο ρεπό και για 10 μερούλες (από τις 24 ετησίως) άδεια το καλοκαίρι. Μια συμφωνία-τελεσίγραφο αν θες να πάρεις ή να κρατήσεις την δουλειά.
Σοκαριζόμαστε όταν ακούμε τον Κ.Μ. να μιλάει για κατάργηση του πενθήμερου και δεν βλέπουμε ότι ήδη σε αυτό το μονοπάτι βαδίζουμε . Η καθημερινότητα μας έχει συνεχόμενη ροή εξόδων συνεπώς παλεύουμε τα έσοδα μας να έχουν αντίστοιχη ροή. Ο χαμηλός μισθός, η αναλωσιμότητα μας, το υψηλό νοίκι, μας καθιστούν ευπαθείς στις «συμφωνίες» με τα αφεντικά . Συμφωνίες τις οποίες στο όνομα της συνέπειας θέλουμε να τηρούμε μέχρι τέλους αφού τις κάναμε . Ξεχνώντας πως το αφεντικό όταν άνοιξε την επιχείρηση του έκανε μια αντίστοιχη συμφωνία με το κράτος (δηλαδή , για πλήρη ασφάλιση , 40 ώρες τη βδομάδα δουλειά ,τήρηση εργασιακών δικαιωμάτων κλπ ) την οποία δεν τήρησε ποτέ και για κανέναν.
Το κράτος έχει συνέχεια και οι στόχοι του πρέπει να επιτευχθούν ανεξάρτητα από την πολιτική γραμμή του νικητή της τετραετίας. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ένας πολιτικός που κάποια στιγμή μίλησε για κατάργηση του πενθήμερου, το πρόβλημα είναι ότι με την διαρκή αδράνεια του εργατικού κινήματος κάποτε αυτό θα είναι πραγματικότητα και με την βούλα. Οι εργαζόμενοι είναι μια ασταμάτητη μηχανή παραγωγής πλούτου , απ’τον οποίο καρπώνονται ψίχουλα. Μια μηχανή παραγωγής που καλείται να ικανοποιήσει την ακόρεστη δίψα αφεντικών-κεφαλαίου για κέρδος. Ας ελπίσουμε όταν αυτή η μηχανή υπερθερμανθεί, να κάψει το εργοστάσιο αντί να αντικατασταθεί σιωπηλά .
Τα δυναμικά εργατικά κινήματα είναι αυτά που κατέκτησαν «το 8ωρες δουλειά, 8 ώρες ξεκούραση και 8 ανάπαυση» και τα ίδια μπορούν να διεκδικήσουν παραπάνω. Οργανωνόμαστε σε σωματεία και συνελεύσεις οριζόντιων διαδικασιών για να επιβάλλουμε στα αφεντικά τα συμφωνηθέντα. Αναγνωρίζουμε ότι είμαστε σε έναν κόσμο που αλλάζει, αλλά δεν έχουμε να προσαρμοστούμε σε καμία πραγματικότητα που μας ρουφάει την ψυχή.