Στις 28.11.2018 το πτώμα μίας 21χρόνης βρίσκεται στις ακτές τις Ρόδου. Έπειτα από έρευνες του λιμενικού και της αστυνομίας αποκαλύπτεται ότι η Ελένη Τ. δολοφονήθηκε από 2 άνδρες 19 και 21 χρονών επειδή αρνήθηκε να συνευρεθεί μαζί τους. Η κοπέλα έφερε τραύματα στο κεφάλι από οικιακό σίδερο και σύμφωνα με τον ιατροδικαστή ήταν βιασμένη και πνιγμένη. Έπειτα από την ομολογία του 19χρονου προκύπτει ότι πετάχτηκε στα βράχια ενώ ήταν ακόμα ζωντανή. Δεν θα σταθούμε στις λεπτομέρειες του τι συνέβη εκείνο το βράδυ αλλά στο πως αυτή η πατριαρχική κοινωνία κλείνει καθημερινά το μάτι στους βιαστές. Πληθώρα σχολίων κατέκλεισαν πάλι τα social media για το κατά πόσο προκάλεσε το θύμα το βιασμό του, για το ποιόν του θύματος και για το μήπως είχε συναινέσει αρχικά, λες και όλα αυτά δικαιολογούν το βιασμό και το φόνο. Δεν μας εκπλήσσει όλο αυτό. Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία περίπτωση βιασμού (ή απόπειρας βιασμού) που κεντράρει στο θύμα και όχι στον/στους θύτη/ες.
Το 2006 στην Αμάρυνθο στην Εύβοια βιάζεται μία 15χρονη μαθήτρια (σημ. βουλγάρικης καταγωγής) από 4 συμμαθητές της, εκ των οποίων ο ένας γιος μπάτσου και ένας άλλος γιος δασκάλου. Παράλληλα 3 συμμαθήτριές της βιντεοσκοπούσαν τον βιασμό! Η τοπική κοινωνία έσπευσε να τονίσει στα μίντια πόσο καλά παιδιά ήταν οι 4, από καλές οικογένειες, εν αντιθέσει με την 15χρονη που προέρχεται από βουλγάρα μητέρα που εργάζεται σε μπαρ και αλκοολικό πατέρα που βρίσκεται ακόμα στη βουλγαρία. Μετά από το συμβάν ντόπιοι ξυλοκοπούν συντρόφους/φισσες που κατέφθασαν από αθήνα και θεσσαλονίκη για να διαδηλώσουν υπερ τις 15χρονης, ενώ παράλληλα βροντοφωνάζουν πως η μαθήτρια προκαλούσε και είχε συναινέσει στην όλη ιστορία και πως και να βιάστηκε παιδί είναι ακόμα και θα ξεχάσει. Οι 4 δράστες οδηγήθηκαν σε δίκη όπου και αθωώθηκαν αφού ολόκληρο το χωριό κατέθεσε υπέρ τους. Προφανώς η 15χρονη με τη μητέρα της μετακόμισαν στην Αθήνα προκείμενου να αποφύγουν περαιτέρω συναναστροφές με τους βιαστές και τους υποστηρικτές τους.
Στις 21.06.2016 στην Κόρινθο μία 22χρονη και μία 17χρονη πέφτουν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης και απόπειρας βιασμού από 45χρονο ντόπιο. Σε κατάσταση σοκ και προσπαθώντας να αμυνθεί η 22χρονη μαχαιρώνει τον 45χρονο ο οποίος πέφτει νεκρός. Στο δικαστήριο που ακολουθεί δεν αναγνωρίζεται πουθενά το ελαφρυντικό της αυτοάμυνας σε απόπειρα βιασμού και επιβάλλεται ποινή φυλάκισης 15 χρόνων και 4 μηνών στην 22χρονη. Προσθέτοντας στην όλη υπόθεση η εισαγγελέας λέει ότι: «…λόγω της κατάστασης φτώχειας και βίας που επικρατούσε στην οικόγενεια της 22χρονης δεν μπορούσε να αντιληφθεί την αξία της ανθρώπινης ζωής όπως εμείς που είμαστε ανωτέρου μορφωτικού επιπέδου», χρησιμοποιώντας έτσι την ταξική προέλευση της 22χρονης ως ένα ακόμα στοιχείο εναντίον της.
Το κοινό σε όλα τα παραπάνω περιστατικά, αλλά και σε κάθε έγκλημα ή περιστατικό που έχει σαν θύμα γυναίκες και το αίτιο του είναι το γεγονός ότι ήταν γυναίκες- είναι οι άντρες, και το γεγονός ότι έχουν γεννηθεί και εκπαιδευτεί σε πατριαρχική κοινωνία. Γιατί ο καθοριστικός παράγοντας για όλα αυτά, είναι η βαθιά πεποίθηση των αντρών, ότι οι γυναίκες δεν έχουμε αυτοβουλία: δεν έχουμε δικαίωμα να μη θέλουμε, δεν έχουμε δικαίωμα να αλλάξουμε γνώμη, δεν έχουμε δικαίωμα να πονάμε κλπ -αντιθέτως όλα περιστρέφονται γύρω τους. Σε μία πατριαρχική κοινωνία που πάντα κεντράρει στο θύμα και ποτέ στο θύτη,που ψάχνει πάντα να κατηγορήσει αυτόν/ην που είναι «μη κανονικός/ή», που σπεύδει πάντα να ρωτήσει με απορία : «Καλά τι φόραγε; Ή τη δουλεία είχε εκεί μόνη της;», που συνεχώς πέφτει απ’τα σύννεφα όταν οι θύτες είναι έλληνες αλλά το περίμενε όταν είναι μετανάστες.Στην κοινωνία που φταίει ο Ζακ και όχι ο κοσμηματοπώλης, στην κοινωνία που στοχοποιεί τις οροθετικές και όχι τους πελάτες στα μπουρδέλα, σε αυτή την κοινωνία μας γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο σαφές πως όλες μαζί εργάτριες/μετανάστριες πρέπει να παλεύουμε ενάντια σε κάθε ξεφτίλα σεξιστή, σε κάθε δικαστή που βάζει τις δικές μας φυλακή επειδή αμύνθηκαν και σε κάθε νοικοκυραίο που μας ρωτάει τι φορούσαμε. Όλα αυτά μας θυμίζουν πως στη θέση της Ελένης, της 15χρονης και της 22χρονης μπορούσε να ήταν κάθε μία από εμάς και αυτό δεν μας τρομάζει αλλά μας οργίζει και μας συσπειρώνει!