Έπειτα από τις δηλώσεις βίτσα για τη παγκόσμια ημέρα μετανάστη αλλά και κάθε επίσκεψη του τσίπρα στο εξωτερικό θα πίστευε κανείς πως η ελλάδα αποτελεί μία φιλόξενη χώρα για κάθε μετανάστη/ρια. Πως οι έλληνες αποτελούν ένα λαό δεκτικό σε κάθε τι διαφορετικό και ξένο, ένα λαό που είναι αλληλέγγυος και ένα κράτος ανθρωποκεντρικό.
Όμως δεν είμαστε αυτός ο κανείς και δεν έχουμε αυταπάτες. Η μυρωδιά του θανάτου δεν έχει ξεθυμάνει απ’ τα παράλια του Αιγαίου, απ’ τα σύνορα στον Έβρο, απ’ το κέντρο της Αθήνας και ούτε πρόκειται, αφού συνεχίζουν να ποτίζονται καθημερινά. Όσο και να καυχιέται ο σύριζα για το ανθρωπιστικό προσωπείο του, εμείς δε το χάφτουμε, όχι επειδή έχουμε κανά ανιχνευτή ψεύδους, αλλά γιατί δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τις εικόνες απ’ τη Μόρια, την Ειδομένη, το Ελληνικό, τον Έβρο κλπ. Καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι και αντιμέτωπες με μία πληθώρα ειδοποιήσεων για όλο και περισσότερους νεκρούς/ές στο αιγαίο, για τις όλο και χειρότερες συνθήκες διαβίωσης στα κέντρα κράτησης-hotspot, γιατί βλέπουμε την πόλη μας να «καθαρίζεται» όχι από φασίστες και νοικοκυραίους αλλά από κομμάτια της τάξης μας και γιατί βλέπουμε το μέλλον μας σε αυτούς που «βρωμίζουν» την πόλη, σε αυτές που «περισσεύουν»… Στην τελική η διαχείριση των περισσευόντων ανθρώπων είναι αυτή που πουλάει στις μέρες μας…και είναι πιο βίαιη από ποτέ.
Επαναπροωθήσεις, ξύλο, φυλάκιση και εξευτελισμό χαρίζει ο κρατικός μηχανισμός στους μετανάστες και στις μετανάστριες ανά την ελλάδα. Φυσικά προς τα έξω βγαίνουν τα συσσίτια, οι ΜΚΟ και όλο το σκυλολόι που την είδε ανθρωπιστής. Και την είδε έτσι όχι επειδή είδε τον εαυτό του/της στους έγκλειστους/ες στα hotspots αλλά επειδή ήθελε να κάνει την καλή του/της πράξη απ’τη μία και απ’την άλλη μυρίστηκε χρήμα και τι χρήμα! Χρήμα που βγαίνει απ’ την εκμετάλλευση κατατρεγμένων ανθρώπων, χρήμα εύκολο και απολύτως «αγιασμένο» απ’το κράτος και τα media, χρήμα εν καιρώ κρίσης που συνεπάγεται με αποδοχή της κάθε καφρίλας. Γιατί δεν αντέχει άλλους μετανάστ(ρι)ες η ελλάδα αλλά σίγουρα αντέχει και άλλους η τσέπη κάθε κάτοικου της Λέσβου. Οι συνθήκες διαβίωσης στη Μόρια είναι βγαλμένες απ’ το χειρότερο εφιάλτη, με ανθρώπους στοιβαγμένους σε σκηνές μέσα στο κρύο, τη βροχή και το χιόνι, με φαγητό που δε φτάνει πάντα για όλες/όλους και ιατρική βοήθεια μόνο για το 2%.Η όλη (αντι)μεταναστευτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι απλά μία κακή του στιγμή, δεν είναι οι επιρροές των ξένων, είναι θέση του ελληνικού κράτους. Χτίζει χρόνια τώρα πάνω στις πλάτες των μεταναστ(ρι)ών και στην υποτίμησή τους την πολιτική του, τα συμφέροντά του και οργανώνει μηχανισμούς έκτακτης ανάγκης πάνω σε πτώματα. Μπορεί η όλη κατάσταση στη Μόρια και τα σύνορα στον Έβρο να ήταν πρώτο θέμα κατά το «ανθρωπιστικό καλοκαίρι» αλλά τώρα θάβεται όλο και πιο βαθιά, γιατί τώρα δεν πουλάει, γιατί τώρα που μειώθηκαν τα κονδύλια δεν έχει και τόσο σημασία, γιατί τώρα επείγει η μακεδονία, γιατί τώρα ξεθύμανε η κολόνια του ανθρωπισμού και αναδύθηκε πάλι η βρώμα του θανάτου και δεν είναι εύπεπτη!
Μπορεί η Συρία, το Ιράν, η Παλαιστίνη να είναι μακρυά αλλά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστ(ρι)ών είναι εδώ και είναι αρκετός λόγος για να μας κάνει να οργιστούμε και να παλέψουμε για το κλείσιμό τους. Είναι εδώ και μας θυμίζουν πως δεν πρέπει να αφήσουμε να γίνουμε ούτε εμείς ούτε τα ταξικά μας αδέρφια κρέας στη μηχανή πολέμου κανενός κράτους.