Το προηγούμενο διάστημα ήρθαμε αντιμέτωποι/ες με προσχέδιο νόμου το οποίο αφαιρούσε τη περίφημη διδακτική επάρκεια από τους πτυχιούχους των καθηγητικών σχολών. Υπό την επιχειρηματολογία ότι ένα πτυχίο δεν είναι αρκετό για να διδάξει κάποιος/α σε παιδιά κάθε βαθμίδας, προτάθηκε η παρακολούθηση μαθημάτων σεμιναριακού τύπου ή μεταπτυχιακών (προφανώς με το αζημίωτο) έτσι ώστε ο υποψήφιος δάσκαλος/καθηγητής να αποκτήσει την σουπερ παιδαγωγική γνώση και να γίνει ο κουλ μέντορας-δάσκαλος-ίνδαλμα της νέας γενιάς!
Η διδακτική επάρκεια έδινε τη δυνατότητα στους πτυχιούχους των καθηγητικών σχολών, εκτός από τη πρόσληψη τους σε ιδιωτικά σχολεία, να συμμετέχουν στο διαγωνισμό ΑΣΕΠ ώστε να προσπαθήσουν να προσληφθούν στο δημόσιο. Δεν θα σταθούμε -προς το παρόν- στην απάντηση των φοιτητικών συλλόγων, το αμφιλεγόμενο αποτέλεσμα της και στη κίνηση του υπουργείου ,αλλά θα μεταφερθούμε στη παράλληλη της, αυτή των διαφημιζόμενων προσλήψεων των αναπληρωτών καθηγητ(ρι)ών.
Οι αναπληρωτές καθηγητές/τριες και δάσκαλοι/ες υποτίθεται δημιουργήθηκαν για να … αναπληρώνουν τα κενά των μονίμων καθηγητ(ρι)ών. Όμως στα πλαίσια των μη προσλήψεων στο δημόσιο, οι αναπληρωτές καθηγητές έγιναν οι αντίστοιχοι συμβασιούχοι των δημόσιων οργανισμών, δηλαδή φθηνοί/ες και ελαστικοί/ες (και περιπλανόμενοι/ες) εργαζόμενοι/ες στο χώρο της εκπαίδευσης. Προσλαμβάνονται το Σεπτέμβρη και απολύονται τον Ιούνη χωρίς να γνωρίζουν αν τον επόμενο χρόνο θα ξαναπροσληφθούν και που.
Ένας φαντάρος είναι πιο εύκολο να βρεθεί να βαράει σκοπιές στη Μεσογείων μετά από 3 μήνες, από έναν αναπληρωτή που θα γυρίζει 5 χρόνια από βραχονησίδα σε βραχονησίδα. Μέχρι σήμερα υπάρχουν αναπληρωτές/ριες με περισσότερα από 12 χρόνια τέτοιας “εμπειρίας”. Πέρα όμως από τους/τις αναπληρωτές/τριες που, έστω κι έτσι, δούλευαν σε σχολεία, υπήρχαν και οι αναπληρωτές/ριες του περίμενε. Αυτοί και αυτές που κάθε χρόνο προστίθενται στους πίνακες και περιμένουν σαν εργαζόμενοι/ες σε άλλους “παραγωγικούς τομείς της χώρας”.
Το υπουργείο όμως ύστερα από 10 χρόνια μη-διορισμών, και σαν αριστερό που είναι, αποφάσισε οτι είναι ώρα (πριν τις εκλογές δηλαδή) να προσλάβει μόνιμους δασκάλους/καθηγήτριες. Το οποίο σημαίνει οτι θα μειωθεί και η λίστα των αναπληρωτ(ρι)ών και άρα αυτή θα συμπληρωνόταν από τους/τις αναπληρώτ(ρι)ες του περιμένε.
Ταυτόχρονα, και μάλλον επειδή είναι και ενάντια στις εξετάσεις, το υπουργείο αποφάσισε οτι οι υποψήφιοι/ες δεν θα περάσουν ΑΣΕΠ. Καταπληκτικά, θα περίμενε κανείς ότι καθηγητές/ριες με 10+ χρόνια στο αναπληρωτιλίκι θα κατάφερναν επιτέλους να διοριστούν στα μπαμ. Όμως το υπουργείο αποφάσισε ότι είναι και με την “αριστεία”, αυξάνοντας τη μοριοδότηση ανάλογα με το βαθμό πτυχίου αλλά και δίνοντας όσα μόρια χρειάζονται σε όσους/όσες κατέχουν μεταπτυχιακά/διδακτορικά ώστε να προπορεφθούν -αρκετά- στη λίστα.
Ο σκοπός του κείμενου δεν είναι να πάρει θέση στο ποιοί/ες ίδρωσαν περισσότερο, αυτοί/ες που σπούδαζαν ή αυτοί/ες που βολόδερναν περιμένωντας και δούλευαν στα “μαγαζιά”. Δεν είμαστε εδώ ουτε για να δώσουμε λύσεις στα προβλήματα των αφεντικών, ούτε για να διορθώσουμε τις μεθόδους τους και τις αντιφάσεις που αυτές γεννούν. Είμαστε εδώ για να μελετήσουμε και να (εφοδιάσουμε τα όπλα μας με) (εκμεταλλευτούμε)αυτές τις αντιφάσεις και μεθοδεύσεις. Έτσι κι αλλιώς μας σπούδασαν/εκπαίδευσαν για να παράγουμε γι αυτούς (μαζί με το να μαθαίνουμε να ορκιζόμαστε και να πειθαρχούμε σε αυτή ακριβώς τη παραγωγή) ας κόψουν το κώλο τους να μας πληρώσουν.
Στο τοιαύτα τώρα, ο κοινός παρονομαστής των δύο παραλλήλων πειραματισμών του υπουργείου δεν είναι να βοηθήσει τους περισσότερους με σκοπό να κερδίσει ψηφαλάκια, όπως πολλοί/ες μπορεί να πιστεύουν. Προφανώς μόνο και μόνο η λέξη “διορισμός” οδηγεί πολλούς/ες σε mode=πασοκ με ψηφοθηρικό αποτέλεσμα, αλλά η στρατηγική των αφεντικών (και) στην ελλάδα είναι πολύ πιο πεζή και υλική: αυτή του άμεσου κέρδους. Τα αφεντικά του τομέα της εκπαίδευσης (πανεπιστημιακοί καθηγητές, φρονιστηριάρχες κλπ) περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες και πορτοφόλια τους υποψηφίους/ες με ειδικά ταχύρυθμα, με φυσική παρουσία ή και εξ αποστάσεως, μεταπτυχιακά ή και σεμινάρια, όπως και τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών και υπολογιστών.