Τα γεγονότα. Ξημερώματα 28ης Οκτωβρίου, στο μικρό χωριό Βουλιαράτες (Bularat), ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ανοίγει, αναίτια, πυρ σε περιπολικό της Αλβανικής αστυνομίας φορτωμένος με το πασίγνωστο πολεμικό τυφέκιο ΑΚ47, εξοπλισμένο με σκοπευτική διόπτρα. Απόρροια της επίθεσης είναι η εμπλοκή ειδικών δυνάμεων της αλβανικής αστυνομίας, από τις σφαίρες των οποίων ο Κατσίφας πέφτει νεκρός.
Η συνέχεια γνωστή. Στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης αντηχούν μοιρολόγια για τον υπέρ πατρίδος πεσόντα, για έναν ακόμα μάρτυρα του έθνους. Ενορχηστρώνεται ένα ακόμα δολοπλόκο άρπισμα στις σκουριασμένες χορδές της λανθάνουσας εθνολαγνείας που κυοφορεί η ελληνική κοινωνία. Η ακατέργαστη αυτή δυσφορία του όχλου έχει, όπως πάντα, ανάγκη από κάποιον που θα της δώσει μορφή, να την απορροφήσει, να την καθοδηγήσει. Έτσι, δίχως δισταγμό, φασίστες ξεπρόβαλαν στις τηλεοράσεις, στις γειτονιές, στους δρόμους, το ελληνικό κράτος παίρνει αμφιλεγόμενη θέση, με την σχετική ανακοίνωση του υπουργείου εξωτερικών, ανακοινώνονται ανεγέρσεις προτομών του ήρωα, του μάρτυρα. Με πρόταση πρότερα της Χρυσής Αυγής και αργότερα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τηρείται ενός λεπτού σιγή για τον παράδοξο αυτον μάρτυρα, τον ήρωα εν καιρώ ειρήνης. Τιμές που δεν αποδόθηκαν ποτέ στους εκατοντάδες νεκρούς των υγρών νεκροταφείων του Αιγαίου, των νεκρών ντελιβεράδων στα νεκροταφεία της ασφάλτου, των νεκρών εργατών (Μπάμπης Δευτεραίος, Ραμαντάν Ντελιλάι, ο Αντώνης Αβράμπος, Κώστας Μαγγούρας) στα πύρηνα νεκροταφεία του Λάτση, του Δήμου Αθηναίων, του ΑΒ βασιλόπουλου και ούτω καθ’ εξής . Καμιά σιγή για τους νεκρούς της τάξης μας, για τους υπέρ κερδοφορίας πεσόντες στα θυσιαστήρια των αφεντικών. Βέβαια οι περισσότεροι λησμονούν πως για κάθε έναν από μάς υπάρχει μια ελεύθερη θέση σε αυτήν την χρυσή λίστα του θανάτου, πάνω στην μέθη μπερδεύουν τους όμοιους τους και ταυτίζονται με τους συγγραφείς της.
Για την ανεύρεση του αιτίου. Η συγκύρια παρουσιάζει όλο και περισσότερους ανοιχτούς λογαριασμούς για το ελληνικό κράτος. Η επιβολή αναθεώρησης του συντάγματος του γειτονικού κράτους με αφορμή την ονομασία του, οι ΑΟΖ σε Αιγαίο, Ιόνιο, Κύπρο, η ελληνική εμπλοκή στην υπόθεση της σύριας, η παραφιλολογία για τις εμπλοκές στο FIR Αθηνών, η ανακοίνωση για την αύξηση της αιγιαλίτιδας ζώνης κλπ. Αναδεικνύεται η τοπική επιθετικότητα του ελληνικού κεφαλαίου. Ειδικότερα, οι σχέσεις ελλάδας-αλβανίας έχουν μια ιδιόμορφη εξέλιξη στην ιστορία. Ήδη από την περίοδο του 2ου παγκοσμίου πολέμου, στην διάρκεια των ελληνοιταλικών συγκρούσεων στα αλβανικά βουνά γινόταν λόγος για απελευθέρωση ελληνικών εδαφών. Μετά την λήξη (;) του πολέμου δεν προέκυψε καμία κήρυξη ειρήνης μέχρι των κρατών αυτών, συνεπώς, μέχρι και σήμερα μπορεί να θεωρηθεί ότι βρίσκονται σε πόλεμο. Μετά την ανάληψη της εξουσίας από το καθεστώς Χότζα, τα πράγματα μεταβλήθηκαν, καθώς η δυναμική του ελληνικού κράτους, όπως αυτή εκφράστηκε μέσα από την δραστηριότητα των μυστικών υπηρεσιών (τότε ΚΥΠ) στην περιοχή της βορείου Ηπείρου, μειώθηκε δραστικά. Το σοσιαλιστικό αλβανικό κράτος, παρότι όχι τόσο ισχυρό, είχε την ικανότητα να μπορεί να αναχαιτίζει προβοκατόρικες και αντάρτικου-τύπου δράσεις που στήνονταν από τους κάθε λογής καλοθελητές. Όπως πάντα, το μήλο της έριδος παραμένει η βόρεια Ήπειρος. Τα πράγματα φαίνεται να αλλάζουν μετά την πτώση του σοσιαλιστικού κράτους και την εμφάνιση του νέου καπιταλιστικού κράτους της Αλβανίας. Ενώ τα ντοκουμέντα αναδεικνύουν την έντονη δραστηριότητα των μυστικών υπηρεσιών στην περιοχή (που φανταζόμαστε ότι διατηρείται μέχρι και σήμερα) δεν πραγματοποιούνται ένοπλες απόπειρες σε αλβανικό έδαφος. Εξαίρεση αποτέλεσε η μια υπόθεση γεμάτη ιδιαιτερότητες. Η εθνικιστική οργάνωση Μ.Α.Β.Η (Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Βορείας Ηπείρου) πραγματοποιεί, στις 10 Απριλίου 1994, επίθεση σε στρατόπεδο της Επισκοπής σκοτώνοντας 2 Αλβανούς στρατιώτες, τραυματίστηκαν 6 ακόμα και αποσπάστηκαν όπλα. Το θερμό επεισόδιο, για κάποιους προβοκάτσια, προκάλεσε διπλωματική κρίση μεταξύ των δύο χωρών. Η συνέχεια; Ιδιαίτερη. Αργότερα, συλλαμβάνονται σε αστυνομικό μπλόκο, άτομα που είχαν στην κατοχή τους όπλα, που αποδείχθηκε ότι ήταν αυτά που αποσπάστηκαν από την επίθεση, στρατιωτικές στολές παραλλαγής, κουκούλες κλπ. Οι δύο εκ των οποίων Έλληνες αξιωματικοί στρατού και αστυνομίας. Η δεξιοτεχνική κάλυψη της υπόθεσης από το ελληνικό κράτος ήταν πρωτοφανής και οι συλληφθέντες τιμωρήθηκαν απλώς για λαθρεμπορία όπλων. Όταν δεν πίπτει ράβδος πίπτει χρήμα. Η ελληνική οικονομία έμαθε πολύ καλά πως να εξαπλωθεί στις αλβανικές αγορές, μέχρι να αναδειχθεί από τους κυρίαρχους επενδυτές στην Αλβανία. Επίσης το ελληνικό κράτος ήταν από τους ένθερμους υποστηρικτές της ένταξης της στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή ένωση πράγμα που μας δίνει την δυνατότητα να παρατηρήσουμε ομοιότητες στις πρακτικές του στο ζήτημα της ΠΓΔΜ, από την κρίση του 90 μέχρι και σήμερα.Η κρατική αυτή επιθετικότητα δεν μπορεί, όμως, να σταθεί χωρίς σταθερό και συμπαγές εσωτερικό, χωρίς τον στρατό τον χρήσιμων ηλιθίων που θα προσφέρει την πολιτική νομιμοποίηση και στήριξη αλλά και το αναγκαίο πολεμικό δυναμικό. Είναι σαφές, λοιπόν, ότι κάθε γεγονός που τρέφει αυτή την συνθήκη πρέπει να χρησιμοποιείται στο έπακρον. Για το έθνος, την οικογένεια, την θρησκεία, τα χαμένα εδάφη της πατρίδας. Για ένα πουκάμισο αδειανό.
Φαίνεται πως η αυλαία δεν είναι έτοιμη να πέσει ακόμα, όμως ο ελληνικός μικροαστισμός απλώνει τα χέρια του. Στα αριστερά κρατάει το μαύρο ματωμένο χέρι του φασισμού, στα δεξιά σφίγγει την σκανδάλη και σημαδεύοντας έναν καθρέφτη ετοιμάζεται να υποκλιθεί. Περιμένει να δύσει ο ήλιος για να προσφέρει στον κρατικό σκηνοθέτη τον κρότο των θρυμματισμένων κρυστάλλων.